Τα MMM είναι αυτά με τα οποία κυκλοφορώ στην Αθήνα. Αμέτρητα, ως εκ τούτου τα περιστατικά που έχω συναντήσει, και αν καθόμουν να τα γράψω, θα χρειαζόταν βιβλίο. Τρια περιστατικά, όμως, δεν μπορώ παρά να τα μοιραστώ μαζί σας.
Ήταν στις αρχές της εβδομάδας, όταν με τη σύντροφό μου είχαμε πάει στη Φιλοσοφική Σχολή, για να ενδιαφερθώ για πιστοποιητικό ελληνομάθειας. Βλέπεις, του Δήμου δεν του φτάνει η δημοσιογραφική μου ιδιότητα και τα εκατοντάδες άρθρα μου στον ελληνικό τύπο, θέλει χαρτί που να λέει ότι γνωρίζω ανάγνωση και γραφή! Στην επιστροφή από του Ζωγράφου, το λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο από φοιτητές. Στη δεύτερη στάση, μιας φοιτήτριας πιάστηκε το χέρι της στην πόρτα. Αυτή και οι φίλοι της αρχικά και μετά το μισό λεωφορείο, φώναζε στον οδηγό να σταματήσει και να ανοίξει την πόρτα. Ο οδηγός, κάνοντας τον κωφό και αδιαφορώντας πλήρως για τις φωνές του κόσμου, προχωρούσε σαν να μην συνέβη τίποτα. Στην επόμενη στάση άνοιξε την πόρτα, το χέρι της κοπέλας απεγκλωβίστηκε και όλα πήγαν στη θέση τους.
Οι φοιτητές το διασκέδασαν για λίγο και το ξέχασαν το περιστατικό. Εμείς συνεχίσαμε το δρόμο και όταν ετοιμαζόμασταν να κατέβουμε, πήγα κοντά στον οδηγό να του διαμαρτυρηθώ για το περιστατικό. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική! «Και τι σε νοιάζει εσένα; Δεν είδες πως δεν ήταν κοπέλα αλλά… θηλυσαρκός(!)». Αφού έκανα ότι κατάλαβα τη λέξη και του είπα πως «το λεωφορείο είναι δημόσιο και ότι αν έσπαγε το χέρι της, μπορεί και να σας λίντσαραν οι επιβάτες», με γουρλωμένα τα μάτια με προέτρεψε: κατέβα κάτω, ρε!
Την επόμενη ακριβώς ημέρα, και ενώ επέστρεφα στο σπίτι με λεωφορείο της ίδιας γραμμής (608), κάπου στην οδό «Ι. Δροσοπούλου», ένα νεαρό ζευγάρι μαύρων μεταναστών, τρέχοντας και οι δυο, ίσα που πρόλαβαν να μπουν, την ώρα που το λεωφορείο έκανε να ξεκινήσει. Η πόρτα ακόμα δεν είχε κλείσει. Ο νεαρός, με ένα χαμόγελο αμηχανίας, αντί να πει «ευχαριστώ» στον οδηγό, που θα ήταν συνηθισμένη αντίδραση, του είπε «συγγνώμη». Προφανώς διότι τον έκανε να περιμένει 2-3 δευτερόλεπτα παραπάνω. Ο οδηγός, με μια βαριά επαρχιώτικη προφορά, του απαντά: «άμα αγριέψου, θα σου δείξ μέτα ειγώ συγγνώμ»! Οι περισσότεροι επιβάτες σιώπησαν, μερικοί γέλασαν- προφανώς με την προφορά του νταή οδηγού και το ζευγάρι απλώς συνέχισε να συζητά.
Μπορεί να μην έγραφα αυτό το κείμενο αν δεν θυμόμουν ένα άλλο καλοκαιρινό περιστατικό σε τρόλεϊ. Γυρνώντας από το ΟΑΚΑ, όπου ως εθελοντές συμμετείχαμε στους Special Olympics, ο οδηγός «έπειθε» μια κυρία ότι «οι Έλληνες πολιτικοί θέλουν κρέμασμα διότι τα λεφτά μας τα έχουν πάει στην Ελβετία. Εγώ έχω άνθρωπο από μέσα που μου έχει πει ότι έχουν βγάλει έξω 450 δις ευρώ(!!!). Αλλά δεν θα έρθουν οι εκλογές; Χρυσή Αυγή θα ψηφίσω, κυρά μου. Να φύγουν όλοι οι ξένοι που ατιμάζουν τον πολιτισμό μας». Κατεβαίνοντας του είπα ότι «εμείς οι δυο, που φοράμε αυτή τη στολή, ξένοι είμαστε αλλά δεν ατιμάζουμε τον πολιτισμό σας. Τουναντίον, προσφέρουμε εθελοντικά σε αυτό». Η απάντησή του ήταν επίσης αποστομωτική. «Κατέβα κάτω, ρε που θες να μου πεις πως είσαι και ξένος»!
του Niko Ago (δημοσιογράφος)
Πηγή: protagon.gr
Ήταν στις αρχές της εβδομάδας, όταν με τη σύντροφό μου είχαμε πάει στη Φιλοσοφική Σχολή, για να ενδιαφερθώ για πιστοποιητικό ελληνομάθειας. Βλέπεις, του Δήμου δεν του φτάνει η δημοσιογραφική μου ιδιότητα και τα εκατοντάδες άρθρα μου στον ελληνικό τύπο, θέλει χαρτί που να λέει ότι γνωρίζω ανάγνωση και γραφή! Στην επιστροφή από του Ζωγράφου, το λεωφορείο ασφυκτικά γεμάτο από φοιτητές. Στη δεύτερη στάση, μιας φοιτήτριας πιάστηκε το χέρι της στην πόρτα. Αυτή και οι φίλοι της αρχικά και μετά το μισό λεωφορείο, φώναζε στον οδηγό να σταματήσει και να ανοίξει την πόρτα. Ο οδηγός, κάνοντας τον κωφό και αδιαφορώντας πλήρως για τις φωνές του κόσμου, προχωρούσε σαν να μην συνέβη τίποτα. Στην επόμενη στάση άνοιξε την πόρτα, το χέρι της κοπέλας απεγκλωβίστηκε και όλα πήγαν στη θέση τους.
Οι φοιτητές το διασκέδασαν για λίγο και το ξέχασαν το περιστατικό. Εμείς συνεχίσαμε το δρόμο και όταν ετοιμαζόμασταν να κατέβουμε, πήγα κοντά στον οδηγό να του διαμαρτυρηθώ για το περιστατικό. Η απάντησή του ήταν αποστομωτική! «Και τι σε νοιάζει εσένα; Δεν είδες πως δεν ήταν κοπέλα αλλά… θηλυσαρκός(!)». Αφού έκανα ότι κατάλαβα τη λέξη και του είπα πως «το λεωφορείο είναι δημόσιο και ότι αν έσπαγε το χέρι της, μπορεί και να σας λίντσαραν οι επιβάτες», με γουρλωμένα τα μάτια με προέτρεψε: κατέβα κάτω, ρε!
Την επόμενη ακριβώς ημέρα, και ενώ επέστρεφα στο σπίτι με λεωφορείο της ίδιας γραμμής (608), κάπου στην οδό «Ι. Δροσοπούλου», ένα νεαρό ζευγάρι μαύρων μεταναστών, τρέχοντας και οι δυο, ίσα που πρόλαβαν να μπουν, την ώρα που το λεωφορείο έκανε να ξεκινήσει. Η πόρτα ακόμα δεν είχε κλείσει. Ο νεαρός, με ένα χαμόγελο αμηχανίας, αντί να πει «ευχαριστώ» στον οδηγό, που θα ήταν συνηθισμένη αντίδραση, του είπε «συγγνώμη». Προφανώς διότι τον έκανε να περιμένει 2-3 δευτερόλεπτα παραπάνω. Ο οδηγός, με μια βαριά επαρχιώτικη προφορά, του απαντά: «άμα αγριέψου, θα σου δείξ μέτα ειγώ συγγνώμ»! Οι περισσότεροι επιβάτες σιώπησαν, μερικοί γέλασαν- προφανώς με την προφορά του νταή οδηγού και το ζευγάρι απλώς συνέχισε να συζητά.
Μπορεί να μην έγραφα αυτό το κείμενο αν δεν θυμόμουν ένα άλλο καλοκαιρινό περιστατικό σε τρόλεϊ. Γυρνώντας από το ΟΑΚΑ, όπου ως εθελοντές συμμετείχαμε στους Special Olympics, ο οδηγός «έπειθε» μια κυρία ότι «οι Έλληνες πολιτικοί θέλουν κρέμασμα διότι τα λεφτά μας τα έχουν πάει στην Ελβετία. Εγώ έχω άνθρωπο από μέσα που μου έχει πει ότι έχουν βγάλει έξω 450 δις ευρώ(!!!). Αλλά δεν θα έρθουν οι εκλογές; Χρυσή Αυγή θα ψηφίσω, κυρά μου. Να φύγουν όλοι οι ξένοι που ατιμάζουν τον πολιτισμό μας». Κατεβαίνοντας του είπα ότι «εμείς οι δυο, που φοράμε αυτή τη στολή, ξένοι είμαστε αλλά δεν ατιμάζουμε τον πολιτισμό σας. Τουναντίον, προσφέρουμε εθελοντικά σε αυτό». Η απάντησή του ήταν επίσης αποστομωτική. «Κατέβα κάτω, ρε που θες να μου πεις πως είσαι και ξένος»!
του Niko Ago (δημοσιογράφος)
Πηγή: protagon.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου